जन्या मातृसखीमुदोः इति विश्वः। सुनन्दां याहि गच्छेत्यवदत्। यातेति जन्यानवदत् इति पाठे-जनीं वधूं वहन्तीति जन्या वधूबन्धवः। तान्यात गच्छतेत्यवदत्। जन्यो वरवधूज्ञातिप्रियतुल्यहिते।ञपि च इति विश्वः। अथवा, -जन्या वधूभृत्याः। भृत्याश्चापि नवोढायाः इति केशवः। संज्ञायां जन्या (अष्टाध्यायी ४.४.८२ ) इति यत्प्रत्ययान्ते निपातः। यदत्राह वृत्तिकारः-जनीं वधूं वहन्तीति जन्या जामातुर्वयस्याः इति। यञ्चामरः-जन्याः स्निग्धा वरस्य ये इति। तत्सर्वमुपलक्षणार्थमित्यविरोधः। न चायमङ्गराजनिषेधो दृश्यदोषान्नापि द्रष्टृदोषादित्याह-नेत्यादिना॥ असावङ्गराजः काम्यः कमनीयो नेति न, किंतु काम्य एवेत्यर्थः। सा कुमारी च सम्यग्द्रष्टुं विवेक्तुं न वेदेति न, वेदेत्यर्थः। लोको जनो भिन्नरुचिर्हि रुचिरमपि किंचित्कस्मैचिन्न रोचते। किं कुर्मो न हीच्छा नियन्तुं शक्यत इति भावः ॥
| १ | २ | ३ | ४ | ५ | ६ | ७ | ८ | ९ | १० | ११ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| अ | था | ङ्ग | रा | जा | द | व | ता | र्य | च | क्षु |
| र्या | ही | ति | ज | न्या | म | व | द | त्कु | मा | री |
| ना | सौ | न | का | म्यो | न | च | वे | द | स | म्य |
| ग्द्र | ष्टुं | न | सा | भि | न्न | रु | चि | र्हि | लो | कः |