६.१८
कुशेशयाताम्रतलेन कश्चित्करेण रेखाध्वजलाञ्छनेन ।
रत्नाङ्गुलीयप्रभयानुविद्धानुदीरयामास सलीलमक्षान् ॥
सञ्जीविनीटीका (मल्लिनाथः) कुशेशयेति॥ कश्चिद्राजा कुशेशयं शतपत्रमिवाताम्रं तलं यस्य तेन। शतपत्रं कुशेशयम् इत्यमरः (अमरकोशः १.१०.४० ) । रेखारूपो ध्वजो लाञ्छनं यस्य तेन करेण। अङ्गुलिषु भवान्यङ्गुलीयान्यूर्मिकाः। अङ्गुलीयकमूर्मिका इत्यमरः (अमरकोशः १.१०.४० ) । जिह्वामूलाङ्गुलेश्छः (अष्टाध्यायी ४.३.६२ ) इति छप्रत्ययः। रत्नानामङ्गुलीयानि तेषां प्रभयाऽनुविद्धान् व्याप्तानक्षान् पाशान्। अक्षास्तु देवनाः पाशकाश्च ते इत्यमरः (अमरकोशः १.१०.४० ) । सलीलमुदीरयामासोञ्चिक्षेप। अहं त्वया सहैवं रंस्ये-इति नृपाभिप्रायः। अक्षचातुर्ये कापुरुषोऽयम्- इतीन्दुमत्यभिप्रायः। अक्षार्मा दीव्यः इति श्रुतिनिषेधात् ॥
छन्दः उपजातिः [११]
छन्दोविश्लेषणम्
१२३४५६७८९१०११
कु शेश या ताम्रत लेन कश्चि
त्क रेण रे खाध्वज लाञ्छ नेन
र त्नाङ्गु ली यप्रभ यानु वि द्धा
नु दीर या मासस लील म क्षान्
Please update Chrome!

Your chrome browser is running an old version, due to which SanskritSahitya.org is unable to load properly.

Please update your Chrome browser and then reinstall the app by visiting the website on Chrome.