२.५६
भवानपीदं परवानवैति महान्हि यत्नस्तव देवदारौ ।
स्थातुं नियोक्तुर्न हि शक्यमग्रे विनाश्य रक्ष्यं स्वयमक्षतेन ॥
सञ्जीविनीटीका (मल्लिनाथः) भवानिति॥ परवान् स्वामिपरतन्त्त्रो भवानपि। परतन्त्त्रः पराधीनः परवान्नाथवानपि इत्यमरः (अमरकोशः ३.३.२७२ ) । इदं वक्ष्यमाणमवैति। भवतानुभूयत एवेत्यर्थः। शेषे प्रथमः (अष्टाध्यायी १.४.१०८ ) इति प्रथमपुरुषः। किमित्यत आह-हि यस्माद्धेतोः, हि हेताववधारणे इत्यमरः (अमरकोशः ३.३.२७२ ) । तव देवदारौ विषये महान् यत्नः। महता यत्नेन रक्ष्यत इत्यर्थः। इदंशब्दोक्तमर्थं दर्शयति-स्थातुमिति॥ रक्ष्यं वस्तु विनाश्य विनाशं गमयित्वा स्वयमक्षतेनाव्रणेन। नुयुक्तेनेति शेषः। नियोक्तुः स्वामि नोऽग्रे स्थातुं शक्यं न हि ॥
छन्दः उपजातिः [११]
छन्दोविश्लेषणम्
१२३४५६७८९१०११
भ वान पी दंपर वान वैति
म हान्हि य त्नस्तव देव दा रौ
स्था तुंनि यो क्तुर्नहि शक्य म ग्रे
वि नाश्य र क्ष्यंस्वय मक्ष तेन
Please update Chrome!

Your chrome browser is running an old version, due to which SanskritSahitya.org is unable to load properly.

Please update your Chrome browser and then reinstall the app by visiting the website on Chrome.