२.५४
कथं नु शक्योऽनुनयो महर्षेर्विश्राणनाञ्चान्यपयस्विनीनाम् ।
इमामनूनां सुरभेरवेहि रुद्रौजसा तु प्रहृतं त्वयाऽस्याम् ॥
सञ्जीविनीटीका (मल्लिनाथः) कथमिति॥ अनुनयः क्रोधापनयः। चकारो वाकारार्थः। महर्षेरनुनयो वाऽन्यासां पयस्विनीनां दोग्ध्रीणां गवां विश्राणनाद्दानात्। त्यागो वितरणं दानमुत्सर्जनविसर्जने। विश्राणनं वितरणम् इत्यमरः (अमरकोशः २.७.३१ ) । कथं नु शक्यः? न शक्य इत्यर्थः। अत्र हेतुमाह-इमां गां सुरभेः कामधेनोः। पञ्चमी विभक्ते (अष्टाध्यायी २.३.४२ ) इति पञ्चमी। अनूनामन्यूनामवेहि जानीहि। तर्हि कथमस्याः परिभवोऽभूदित्याह-रुद्रौजसेति। अस्यां गवि त्वया कर्त्रा प्रहृतं तु प्रहारस्तु। नपुंसके भावे क्तः। रुद्रौजसेश्वरसामर्थ्येन। न तु त्वयेत्यर्थः। सप्तम्यधिकरणे च (अष्टाध्यायी २.३.३६ ) इति सप्तमी॥
छन्दः उपजातिः [११]
छन्दोविश्लेषणम्
१२३४५६७८९१०११
क थंनु श क्योऽनुन योम ह र्षे
र्वि श्राण ना ञ्चान्यप यस्वि नी नाम्
इ माम नू नांसुर भेर वेहि
रु द्रौज सा तुप्रहृ तंत्व या ऽस्याम्
Please update Chrome!

Your chrome browser is running an old version, due to which SanskritSahitya.org is unable to load properly.

Please update your Chrome browser and then reinstall the app by visiting the website on Chrome.