१०.७
भोगिभोगासनासीनं ददृशुस्तं दिवौकसः ।
तत्फणामण्डलोदर्चिर्मणिद्योतितविग्रहम् ॥
सञ्जीविनीटीका (मल्लिनाथः) भोगीति॥ द्यौरोको येषां ते दिवौकसो देवाः। पृषोदरादित्वात्साधुः। यद्वा, -दिवशब्दोऽदन्तोऽप्यस्ति। तथा च बुद्धचरिते-न शोभते तेन हि नो विना पुरं मरुत्वता वृत्रवधे यथा दिवम्इति । तत्र दिवु क्रीडादौइति धातोः इगुपध- (अष्टाध्यायी ३.१.१३५ ) इति कः। दिवमोक एषामिति विग्रहः। भोगिनः शेषस्य भोगः शरीरम्। भोगः सुखे स्त्र्यादिभृतावहेश्च फणकाययोः। इत्यमरः (अमरकोशः ३.३.२८ ) । स एवासनं सिंहासनम्। तत्रासीनमुपविष्टम्। आसोः शानच्। ईदासः (अष्टाध्यायी ७.२.८३ ) इतीकारादेशः। तस्य भोगिनः फणामण्डले य उदर्चिष उद्रश्मयो मणयस्तैर्द्योतितविग्रहं तं विष्णुं ददृशुः ॥
छन्दः अनुष्टुप् [८]
छन्दोविश्लेषणम्
१२३४५६७८
भोगि भो गास ना सी नं
ददृ शु स्तंदि वौक सः
तत्फ णा मण्ड लो दर्चि
र्म णि द्योतित विग्र हम्
Please update Chrome!

Your chrome browser is running an old version, due to which SanskritSahitya.org is unable to load properly.

Please update your Chrome browser and then reinstall the app by visiting the website on Chrome.