११.३६
तौ विदेहनगरीनिवासिनां गां गताविव दिवः पुनर्वसू ।
मन्यते स पिबतां विलोचनैः पक्ष्मपातमपि वञ्चनां मनः ॥
सञ्जीविनीटीका (मल्लिनाथः) ताविति॥ दिवः सुरवर्त्मन आकाशात्। द्यौः स्वर्गसुरवर्त्मनोःइति विश्वः। गां भुवं गतौ। स्वर्गेषुपशुवाग्वज्रदिङ्नेत्रघृणिभूजले। लक्ष्यदृष्ट्या स्त्रियां पुंसि गौः इत्यमरः। पुनर्वसू इव तन्नामकनक्षत्राधिदेवते इव स्थितौ। तौ राघवौ विलोचनैः पिबताम्। अत्यास्थया पश्यतामित्यर्थः। विदेहनगरी मिथिला। तन्निवासिनां मनः कर्तृ पक्ष्मपातं निमेषमपि तद्दर्शनप्रतिबन्धकत्वाद्वञ्जनां विडम्बनां मन्यते स्म मेने। लट् स्मे (अष्टाध्यायी ३.२.११८ ) इति भूतार्थे लट् ॥
छन्दः रथोद्धता [११: रनरलग]
छन्दोविश्लेषणम्
१२३४५६७८९१०११
तौवि देहनग रीनि वासि नां
गांग ताविवदि वःपु नर्व सू
मन्य तेसपिब तांवि लोच नैः
पक्ष्म पातमपि वञ्च नांम नः
रनरलग
Please update Chrome!

Your chrome browser is running an old version, due to which SanskritSahitya.org is unable to load properly.

Please update your Chrome browser and then reinstall the app by visiting the website on Chrome.